Een ervaringsverhaal

Deze blog gaat over het verhaal van een van mijn patienten

Vorige week kwam ze weer bij mij binnen voor haar 5-wekelijkse afspraak. Ze kwam stralend de praktijk binnen stappen, mooie gebruinde huid, glanzend haar, big smile en een hemdje aan. Ze ziet er gelukkig uit.

Dat is wel anders geweest. Vorig jaar, begin 2018, had ze voor het eerst een afspraak gemaakt. Ik kende haar al wat langer, maar wist nog niets van haar klachten. Wel had ik haar ook tijdens de Samenloop voor Hoop in 2017 mogen masseren als eregast.

De eerste afspraak wilde ze afzeggen, want haar psoriasis was zo erg, dat ze eigenlijk niet wilde komen vanwege de ‘sneeuw’ die dat met zich mee zou brengen. Ze noemt het zelf sneeuw, de schilfers die van haar huid komen als de psoriasis heel erg is. Ik heb haar overgehaald, wat kan er nog erger worden? Beter op het ergste moment komen, dan kan ik zien wat er aan de hand is. En ik heb een gladde vloer en de afspraak was aan op een avond, zodat er geen afspraken meer na kwamen.

Het intake gesprek gaf aan dat ze de klachten al lange tijd had, maar dat ze steeds erger werden. Dat ze er van alles aan had geprobeerd te doen, maar dat niets langdurig hielp. Daar was ze een beetje moedeloos van geworden. Die winter, met veel koude oosten wind, maakte het er niet beter op. De sneeuw lag inderdaad verspreid over de vloer toen ze haar broek ging uitdoen voor de massage.

Na een aantal behandelingen achter elkaar ging het een stuk beter, de huid was rustiger en ze kocht een tankini voor de zomer zodat ze met haar dochter in het zwembad in de tuin zou kunnen.

De terugslag kwam dat najaar, bekend met kanker ontdekte ze een plekje op haar buik wat haar onrust bracht. De psoriasis op haar buik kwam in alle hevigheid terug. Ik heb haar gemasseerd, het plekje is verwijderd en bleek gelukkig onschuldig. Toen ze terugkwam bij de dermatoloog was ook de psoriasis een stuk rustiger. De arts was verbaasd, kon dit met enkel voetreflexologie?? Ja, daar was ze heel overtuigd van. De massage en de gesprekken helpen haar.

Afgelopen winter was het wederom spannend, door familie omstandigheden werd er veel van haar gevraagd, maar ze heeft besloten om voor zichzelf te kiezen. Om er te zijn, maar haar grenzen goed aan te geven. Dit was best moeilijk, maar ze heeft het gedaan. Ze is trots op zichzelf. Weet wat voeding met haar doet, en kan ook veel beter haar grenzen aangeven.

Het resultaat: een mooi, bijna schone huid, een stralende lach en meer energie. Een vakantie in het buitenland met zwemmen in zee, iets wat jarenlang niet in haar opgekomen is. Geen bezem meer mee naar de wc.

Zo mooi dat ze dit heeft kunnen bereiken en dat ik daar bij heb mogen ondersteunen. Dit verhaal vertelt ze aan iedereen die haar kent, omdat ze zo geniet van het leven nu.

Dank je wel voor je vertrouwen en doorzettingsvermogen. Tot gauw weer.